OZANCIK KASABASIŽNIN TARİHİ Ozancık, İçanadolu Bölgesinde Aksaray İli, Ortaköy İlçesine bağlı bir köy olup, Nevşehir-Aksaray ve Kırşehir illerine 60 km mesafededir. Ozancık kasaba olmadan önce köy tüzel kişiliğindeydi. Ozancık köyünde ÇAT ÇOLAK, ÇÖL, DABANLI, DEMİRCİ, DÜZGEN, GÜVERCİN, GÜZEL, KARA, KAPAN, KAVURMACI, KAYNAK, KIZKAPAN, KOCAÖZ, KOÇ, KÖSE, KÖSEER, KULA, KUNDURACI, KURUÖZ, KURT, MAKTUOĞLU, TEKİN, TURUNÇ, ÜNAL, ÖZTEKİN VE YAZGI olmak üzere toplam 27 soyada göre sülale vardır. Ozancık köyü 1700’lü yıllarda kurulmuştur. İlk yerleşim dağ eteklerindedir. Bugünkü adıyla İğdeli mevkiinde Kunduracı’lar, Keleş dağı eteklerinde Kara’lar ve Karakuş Kayaları mevkiinde ise Demirci’ler yerleşmişlerdir. Bunların temel geçim kay- nakları hayvancılık üzerinedir. Yukarıda bahsettiğimiz Kunduracı’lara halk arasında çürükler, Demirci’lere sofuoğulları, Kara’lara ise veletli ismi verilmiştir. Köyde ki diğer soylar ise bu üç sü- lale ile evlenme yoluyla çevre köylerden gelen insanlardan oluşmuştur. Osmanlı Devletinde, 1890’lı yıllarda başlayan savaşlarda, devlet otoritesinin olmadığı dönemde çevrede savaşa gitmeyip eline silah alıp eşkiyalık yapan insanlar türemiştir. Bu eşkiyalar azınlık olan insanların mallarını telef etmişlerdir. O dönemde yaylada yaşayan insanlar bu eşkiyalara karşı koyamıyorlardı. Çünkü yetişmiş çocukları vatan uğruna askere gitmiş kalanlar ise ya yaralı ya sakat yada yaşlı insanlardı. Bu üç sülale soylarının devamı, kendi güvenlikleri ve aileyi genişletmek amacı ile çevre köylerden ve dışarıdan gelen insanlara kızlarını vererek köye yerleşmelerini sağlamışlardır. Bütün OzancıkŽlıların bildiği Karahacinin Yıkığı denilen mağaralara ilk olarak VeledliŽden Haci isimli esmer bir delikanli yerleşmiştir. Yukarıda bahsedilen eşkiyalardan bir kisiyi köylüler köye haraç toplamak için geldiğinde, müşterek hareket edip jandarma ile işbirliği neticesinde pusuya düşürmüşlerdir. Bu eşkiya mağara içerisine kaçmış , köylü mağaranın giriş ve çıkışlarını kapatmış, mağaranın bir bölümünde zehirli otları yakarak o zamanın genç delikanlısı köy halkından Yakup Çavuşun da jandarmaya öncülük etmesiyle eşkiyanın cesedini çıkarmışlardır. Bu olaydan sonra diğer eşkiyalara göz dağı verilmiş olup, köy halkı daha rahat bir hayat sürmeye başlamıştır. Ozancık köyü halkından 1.Dünya ve Kurtuluş savaşına katılan bir çok insanı vardır. Bunlardan çoğu şehid olmuştur. Kasabamızda bir çok gazi de vardır. 1. Dünya savaşı sırasında KocaözŽlerden Hallov isimli bir genç askerde esir düşer, kendisinden hiçbir haber alınamayan bu gencin, öldüğü düşünülerek eşi kardeşine verilir. Uzun bir süre sonra Hallov esirlikten kurtulur ve köye döner. Evdeki kardeş çok üzülür ve köyü terk eder. Bu şahsın adıda Rüstem’dir. Çatin köyüne gider orda evlenir ve yıllar sonra köyüne tekrar döner. Gerçektende savaş yılları bu ve buna benzer acı olayların yaşanmasına neden olmuştur. Öncelikle üç sülalenin açılımlarını yaparak Ozancık köyünün ve daha sonra ka- sabalığa geçişinin tarihçesini anlatalım. DEMİRCİ (SOFUOĞULLARI) : Bu sülalede bir çok sanatkar olduğundan, (bugünkü adıyla kaynakçı ) tarım ve benzeri aletleri yapıp kazanç elde etmek, ayrıca barınmak amacıyla Yukarı Camii batısında ki mağaraların birine yerleşmişlerdir. Bunun akabinde çevre köylerden çeşitli tarım ve benzeri aletleri yaptırmaya insanlar buraya gelmiştir. Yaylada yaşayan diğer ailelerde bu eski mağaralar üzerine binalar yaparak kış mevsiminde köyde, yaz ise yaylada kalmaya başlamışlardır. Demirci’ler yaylada kaldıkları dönemde, Kocakeleş mevkiine gelen göçebe bir aileye, kız vermek suretiyle onlarında yerleşik hayata geçmesine sebep olmuştur. Bu göçebe aile, bugünkü Cedderler yani bugünkü Kımılar, KemesŽler, ÇetikliŽler, Alişenler (memişler) ve Koç’lardır. Bu aileler Köse soyadını almışlardır. KocŽların soyları da aynı aileden olup, soyadı konunundan sonra Koç soyismini almışlardır, yani kökleri bu ailelerle aynıdır. Bu aileler, ileride anlatacağımız gibi Ozancık’ta ki bütün Köse’ler değildir. KARA (VELEDLİ) : Bu sülalede yukarıda bahsettiğimiz gibi Kocakeleş mevkiinde yayla hayatı yaşamaya, hayvancılık ve tarımla uğraşmaya başlamışlardır. Bu sülalede, Koca Hasan mevkiindeki yaylada tanıştıkları bir aileden Hasan isimli bir gence kız vermek usulüyle akrabalık kurmuşlardır. Bu akrabalığın sonucunda yeni bir sülale oluşmuş ve Köse soyismini almıştır. Bu Köseler şimdiki aile isimleri ile Osmanlar, Nalbantlar ve Yahyalardır. DemircilerŽden gelen KöseŽlerle herhangi bir aile ve akrabalıkları yoktur. Sadece aynı soy ismini almışlardır. KUNDURACI(ÇÜRÜKLER) : Kunduracılar ilk aile isimleri DamdıracılarŽdır. İğdeli mevkii ilk yerleşim yerleri olup, daha sonra diğer sülaleler gibi aileyi genişletmek ve gerekli güvenliğini sağlamak amacı ile Karahacinin Yıkığı (mağara) üzerinde yerleşmişlerdir. KunduracıŽlardan çocuğu olmayan Kenan isimli bir şahıs; bugünkü Sarıkaraman köyünden aslen NevşehirŽli olan bir kadınla evlenir. Bu kadının imam olan eski kocası ölmüştür ve yanında bir oğlu vardır. Bu çocuk o günkü soyadı Damdıracı olan aileye kayıt olur. 1927 yılında çıkan soyadı kanunundan sonra Damdıracılar iki ayrı soyisme ayrılmıstır. Gerçek Damdıracılar Kunduracı, KenanŽın oğulluğundan gelenler ise TEKİN soy ismini almışlardır. Halk arasında bu sülaleye Kölelerde denilmektedir. KunduracıŽlara çürük denilmesinin nedeni, eskiden çok hasta insanlarının olması ve yine aynı soydan gelen bu gün dahi doğuştan sakat insanlarının olmasıdır. Bugün için nüfus bakımından en büyük aile olan KOCAÖZ lerin, yani halk arasındaki adı ile Kaler olan sülalenin ilk dedesi Alibaz, KunduracıŽlardan evlenir. Yine Alibaz’ın oğlu MustafaŽdan olan torunu Hanifi Žde KunduracıŽlardan evlenir ve köye yerleşir. KunduracıŽlar yine Çatin Köyünden KuruözŽlerden birine kız vererek bunlarında köye yerleşmelerini sağlamıştır. Bu sülaleninde halk arasındaki ismi Hökülerdir.